Pinalancang Tabing

Corny the caption above. Cornier still is the collection (anthology, if I may) below, that forms part of the author's official entry to the 1999 Palanca (tagalog poetry category). Thus, the corny blog title, roughly translated, would read: "Palanca Screen." Most pieces in this tagalog compilation (as well as in the english collection) first saw print on cigarette foils and undelivered leaflets in the '80's -- I was freeverse-ing then, at no cost, so to speak. "Mga Tulang Tulala", re-awakened just in time to be inserted in this blog.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>:::::::::<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
.

Pagmumuni-muning Marlboro Green

.

mainam na rin yaong nalusaw ka’t naging mahabang guhit,

marahang pumailanlang at dumuyan sa uyayi ng manipis

na hangin,

.

tahimik na inaapuhap ang panibagong hugis, pupusyaw

sa magkabilang dulo at sa gitna’y mapupugto:

manghang

.

ihahatid ng tingin ang indayog ng paglutang palayo

sa aking bibig, sakay sa malumanay na hibla ng aking

hininga’y

.

tutugisin mo ang kawalan: pagkat may sulok kang sisilungan;

di na papansinin ang mga inulilang pirasong mag-uunahan

sa sariling paglaho,

.

magdidiwang ka’t yayakapin ang tinagpong puwang,

hahalik sa lamig, uulayaw sa dilim, sasayaw sa ligaya ng

panibagong hangin,

.

magbabagong hugis at hihimlay sa hinahon ng sandali.

mainam na rin yaong nalusaw ka’t naging maikling guhit,

sumiping

.

sa kapwa mo puting hugis at itirik sa hamog ang kamatayan

mong sa kalauna’y maghahatid ng ginaw sa mga gabi kong

tahimik.

.
<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>

.

Sunshine Park, Baguio

.

Kinumutan ka ng lunti at sa ulap ikinubli. Hiyas kang ang ningning

sa magdamag ay umaapaw sa tanghali, at sa pusod mo’y pinagtagpo

ang mga nuno ng lamig at mga sanggol ng hangin -- liwasang binigkas

ng sanlaksang pawis ng sinaunang gabi.

.

Tahimik mong inampon ang mga ibong isinumpit ng langit, silang

naghahatid ng awit sa mga dahong tumitigib sa pawirin. Sa himbing

mong mga sanga lumalaya ang mga hapóng kaluluwang sakmal

ng tag-araw, habang ang amiha’y may hatid na ligayang himig

sa mga mangingibig. Damuhan mo’y palaruan ng mga ligaw

na taludtod ng mga umuusbong na tula, bawat kilos ng mga daho’y

talinghagang inukit sa palad ng gunita.

.

Lansangan mo’y duyan ng mga nagpipistang mga talampakan,

kahima’t may mga sulok ding kublihan ng mga malignong iglapang

susungaw sa payapang pagninilay. Hayaang magmuni ako sa hiwaga

mo’t bulong, habang marahang nililisan ng orasyon ang mga bato’t

mga pino -- sa ilang sandali na lamang ay lulukuban ng hamog

ang sabik kong pagmamahal: Sa pagitan ng mga bulaklak,

mag-aanyaya ang labi ng aking mutya.

<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

.

Lukot na Katha

.

Tinagpo kita nang ang palubog na araw ay bihis ng iyong mga daliri.

.

Anaki’y mapagpaumanhing ngiti ang pukol mong pagbati. Sa simula’y

pumpon ka lamang ng mga titik, naging marangyang pangungusap

na hitik sa mga salitang hinugot sa malayong pinagmulan-- sabi ko

nga’y mumunting ilaw lamang tayo sa parisukat na salamin, alibatang

iniluwa ng mga puting tiklado ng mahika ng panahon –gayon nga’y

anino kang kapiling sa lungkot ng aking silid. Ilang dapithapon na nga

ba ang matyagang humimas sa mga inulit na mukha ng buwan: kahit

na may musikang balabal ang tahimik na mga gabi’y nanunuot ang lamig

sa kambal nating pisngi, kinasasabikang paulit-ulit ang mga katagang

bumubulwak sa parisukat na salamin, at amining kapwa tayo ligaw na

kaluluwang naghahagilap ng kwentong nilipasan ng magdamag. Tinig

nating sa himpapawid pinagyakap ng alon; diwa nating pinagniig ng

salamin ng ligaya't daing ng bagong panahon, sangkap ng makasariling

awitin. Huwag na nating iwasang mangusap ang nakaraan pagkat ang

gunita’y pilas na larawan ng lipas na kalungkutan -- ang magdamag ay

ating kublihan sa banta ng nagdudumaling liwayway. Tinagpo kitang

may pangako ng bagong karugtong ang winakasang mahabang simula:

.

Pawiin mo ng tula ang nangingilid kong kutya.

.

<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

.

Ugnayan

.

Sulyap mo’y naghatid ng

katiting na kilabot sa katauhan

kong kumakalam para sa ating nakaraan:

kapeng mainit ang aking kailangan.

Hindi ikaw ang inaasahan

.

sa sandaling itong ang alaala’y

nangangatal sa gunitang

hintatakutan kang kumakaway

nang ako’y lumisan. Ayaw

na ayaw nating magkawalay

.

ngunit ang mga tulad nating sumumpa

sa paroo’t parito ng kinahumalingang

sinta ay babalik sa tagpuang adhika

ng wakas at simula. Bakit nga

sana’y iwasan na nating gunitain,

.

saan at kailan ang kakilakilabot

na unang pagtatagpo.
<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>

.

Edsa: Pebrero

.

Sumasaludo ang Sabado

sa maaliwalas na tanghali

ng pagsinta at pagsigla

ng lahat-lahat sa daigdig ng lahat.

Sa tahimik na harana ng hangin,

marahang yumuyukod

ang lunsod sa bisig ng takipsilim,

at ilang sandali na lamang sa kaylanman

isusugal ng aking dalamhati ang mga awit at tulang

inilaan para sa mga haring namumugad sa langit

ng aking himagsik.

.

Kaming mga bilanggo sa sariling salamin

Kaming mga tulog sa sariling panaginip

Mistulang mga duguang aninong

Gapos ang bait sa kawanggawang

Namumutla sa pait: Komedya itong

Sa kasaysaya’y inukit ng mukmok at hapis.

Palipas na ang maghapon nang kami’y

lumutang sa singaw ng di magkamayaw

na mga talampakang nagpipista

sa kahabaan ng lumang kalsada.

Himagsikan itong hinuhubog

sa malamig, sa-ma-la-mig,

gulaman at sagóng pamugto

ng unsyami.

.

Lamang ay papatapos na ang palabas nang kami’y sumbatan

ng mga sangganong hinatid ng serbesang handa ng bagong pista:

Pilipino ba kayo? Laban tayo!

.

Ngiti ko’y idinighay ang panis na tama ng itinumbang

tanduay sa gabing nagdaan:
Diyos ko, dyosko…

lasingin muli ako’t ibulong sa akin ang mga hugis ng mga kaibigang

pinaslang sa mahabang paglalakbay: buntis na inang ginahasa,

naghihilik na manggagawang itinirik ng isang bala,

kolehiyalang sa eskinita’y nawala.

Diyos ko, dyosko…

tagayan ako’t bigkasin sa akin ang litanya ng mga pasakit:

makinilya bang sa iyo’y inihagis? sipa sampal yantok bang pumunit

sa iyong bait? baril bang ikinasa sa iyong bibig?

.

Ah... kayhaba pa ng bangketang

aming gagaygayin sa kalsadang

may dulo nga kaya. Babalikan

pa ba ang pagawaang pinaghulmahan?

liwasang binihisan ng aming sigaw?

loobang inalingawngawan

ng kalibre ng kamatayan?

upang sa hinuha man lang ay magagap

ang kasagutan sa rebolusyon

ng tandang pananong:

hopya mani popcorn? hopya mani popcorn?

.<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>
.

Hiwalay


Ilalantad ngayon sa kulimlim ng umaga ang pinagkaipit-ipit na misteryo

sa tuwa: ngayong nagpipista ang mga dikitsalupa sa katumpakan ng
pagkamali-maling pasya. Ngayong tatalikdan ni San Himagsik ang ngiti

ng nagngangalit na masa. Ngayon na.

Halina’t tulain ang gusot ng dibdib at kantahin ang lupi ng isip -- kaya

nating tugtugin ang martsa ng mga poon at basagan ng mga garapon.

Ikukumpas ng walis tinting ang opus ng kapistahan ng patron

ng mga uhuging puso at iyaking damdamin. Bibigkasin ng mga kariton

ang obra ng makata ng taon ng hilaw na santol. Ididikit sa puwit
ng nag-iisang kandidata ang yupi-yuping takip ng hinimod na delata,

at sa perya ng mga bakla, makipagsapalaran sa karera ng mga batya,

mag-usyoso sa parada ng mga labada alang-alang sa mahal na patrong

dakilang halimbawa ng tunggalian ng mga wala --
maningning na inspirasyon ng  nahumaling sa wala nga.


Halina sa kulimlim ng perya sa umaga; ihanda ang rosaryo

at nobena para sa bagong monumento’t baclarang
pinagkalatan ng punit na maskara't nakalbong peluka.